Οι ορθοπεδικές παθήσεις προκαλούν πόνο. Ο πόνος μπορεί να διαρκεί ελάχιστο χρόνο ή να συνεχίζεται επί εβδομάδες ή μήνες και να επιφέρει την ανικανότητα του πάσχοντος για την καθημερινή του δραστηριότητα ή την εργασία. Αναφερόμαστε στον πόνο των αρθρώσεων, των τενόντων, των νεύρων, της οσφυαλγίας (κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου), του αυχενικού συνδρόμου κ.α.
Η ύπαρξη του πόνου οφείλεται σε φλεγμονή. Είναι γνωστό ότι η φλεγμονή παράγει χημικά στοιχεία τα οποία αλλοιώνουν τους περιβαλλοντες ιστούς. Είναι σημαντικό να θεραπεύσουμε τον πόνο όσο τον δυνατόν νωρίτερα πριν γίνουν οι μόνιμες καταστροφές. Το ενδεδειγμένο διάστημα της λήψεως αντιφλεγμονωδών φαρμάκων από το στόμα είναι 7-10 μέρες. Εάν μέχρι τότε δεν έχει αποδώσει ή δεν έχει αρχίσει να αποδίδει η φαρμακευτική αγωγή πρέπει να δώσουμε λύση με άλλο τρόπο θεραπείας.
Σε πολλές περιπτώσεις η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η καταλληλότερη επιλογή καθώς κάθε άλλη συντηρητική προσπάθεια απλά θα καθυστερήσει τη θεραπεία. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις η τοπική έγχυση φαρμάκων μπορεί να είναι μια ενδιάμεση επιλογή, όπως και η φυσικοθεραπεία και να εφαρμόζεται πριν καταφύγουμε στην χειρουργική λύση.
Αρκετοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με την ιδέα της τοπικής εγχύσεως φαρμάκων στον ώμο ή στο γόνατο. Αυτό όμως που δεν γνωρίζουν είναι ότι με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να θεραπεύσουμε τις παθήσεις όλων των αρθρώσεων, της οσφυαλγίας – ισχιαλγίας και του αυχενικού συνδρόμου με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Οι τοπικές εγχύσεις είναι ευρέως διαδεδομένες στο Αγγλικό σύστημα υγείας αλλά και σε άλλες χώρες εκτός Ελλάδας. Είναι η μόνη μέθοδος επιστημονικά αποδεκτή στην ειδικότητα της ορθοπεδικής και δεν πρέπει να συγχέεται με μεσοθεραπείες, οζονοθεραπείες, βελονισμό και άλλες εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους.
Για να έχει επιτυχία η θεραπεία πρέπει να προηγηθεί κλινική εκτίμηση του ασθενούς, ο ιατρός να διαθέτει χειρουργική εμπειρία ώστε να είναι γνώστης της ανατομίας της περιοχής και να χρησιμοποιήσει τα σωστά φάρμακα. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να γνωρίζει και τις συγκεκριμένες τεχνικές.
Εκ πρώτης όψεως μπορεί η τοπική αγωγή φαρμάκων να φαίνεται μια ακριβή οικονομικά επιλογή θεραπείας. Από την άλλη πλευρά στη συγκεκριμένη θεραπεία ο ασθενής δεν χρήζει νοσηλείας σε νοσοκομείο στις περισσότερες περιπτώσεις. Τέλος μια οικονομική παράμετρος που δεν μπορεί να εκτιμηθεί είναι η ταχύτητα με την οποία θα θεραπεύσουμε τον πάσχοντα. Η αξία της θεραπευτικής πράξεως κρίνεται από το αποτέλεσμα, την έλλειψη παρενεργειών και όχι μόνο από το κόστος της.
Συνοψίζοντας, η τοπική έγχυση φαρμάκων είναι μια θεραπευτική επιλογή για άλγος αρθρώσεων, οσφυαλγία και αυχενικό αν οι συγκεκριμένες παθήσεις δεν υποχωρήσουν με την συνηθισμένη φαρμακευτική αγωγή εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Σε κάθε περίπτωση βέβαια πρέπει να είναι ξεκάθαρο οτι η τοπική έγχυση φαρμάκων δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποκαταστήσει τη χειρουργική αντιμετώπιση όταν αυτή είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία. Η αναβολή ή καθυστέρηση για διάφορους λόγους ( μη σωστή ενημέρωση του ασθενούς από τον ιατρό, ανεπαρκής εκπαίδευση του ιατρού για τη συγκεκριμένη επέμβαση κ.α. ) μόνο σε επιδείνωση της πάθησης θα οδηγήσουν.
